Η δικαιοσύνη...

Καλημέρα, καλημέρα και καλή Κυριακή! Δύο ακόμα γεγονότα κράτησα την εβδομάδα που τελειώνει. Το ένα αφορά την αισχρή δολοφονία ενός νέου από το Πακιστάν. Πήγαινε νωρίς, πολύ νωρίς, στη δουλειά του και, βρέθηκε δολοφονημένος στη χώρα μας, από συμπολίτες μας! Ντρέπομαι, τρομάζω, θυμώνω… μαζεύονται πολλά συναισθήματα μέσα μου και πώς να τα καταθέσω; Δεν ήταν κατσαρίδα,

υπενθυμίζω, άνθρωπος ήταν. Ένα άνθρωπος δυστυχισμένος που είχε την ατυχία να γεννηθεί σε μια πιο φτωχή ακόμα κι απ’ τη δικιά μας χώρα. Είχε ό,τι κι εμείς. Καρδιά, ψυχή, όνειρα, είμαι βέβαιη, μα πάνω απ’ όλα είχε μια μάνα κι έναν πατέρα κι αδέλφια ίσως…

       Το άλλο αφορά την υπόθεση της ζαρντινιέρας! Δεν ήταν αληθινές, κατά τους

αδέκαστους δικαστές, ως φαίνεται, τα όσα βλέπαμε στις ειδήσεις. Δεν τον χτύπαγαν

αυτόν τον νέο άνθρωπο. Όχι, τον χάιδευαν! Λάθος βλέπαμε, λάθος συμπεράσματα

βγάζαμε οι όσοι διαθέταμε κρίση, όραση και λογική. Έξω λοιπόν κι αυτοί. Έξω και

ατιμώρητοι. Ίσοι με μένα και με σας που δεν έχουμε πατήσει μερμήγκι στη ζωή μας!

      Τι να περιμένει κανείς στη κοινωνία μας; Σε μια κοινωνία που όλα δείχνουν ότι

ακόμα και ο θεσμός της δικαιοσύνης τα ’χασε; Έχει άλλους, πιο σκοτεινούς λόγους να δικάζει έτσι όπως; Δεν ενδιαφέρεται για τη δουλειά του; Δεν έχει καταλάβει

τη σοβαρότητα του ρόλου που επέλεξε να παίξει στη κοινωνία μας; Δεν αντιλαμβάνεται τα μηνύματα που θα έπρεπε από τη θέση του να στέλνει κυρίως στους νέους; Ή μήπως αδιαφορεί για όσους από εμάς σκεφτόμαστε και που δεν θέλουμε τα παιδιά μας να λαμβάνουν αυτού του είδους τα δυσνόητα μηνύματα;

                      Καλημέρα και πάλι, καλή Κυριακή και μια καλύτερη εβδομάδα!