Πρόκειται για μια σύγχρονη, όχι πραγματική ιστορία, που ωστόσο θα μπορούσε να είναι αληθινή. Εντούτοις είμαι σχεδόν βέβαιη ότι όσοι με τίμησαν ή θα με τιμήσουν διαβάζοντας το βιβλίο, πιθανόν να βρουν κομμάτια από δικά τους βιώματα μέσα από τους σύγχρονους ήρωες μου.
Είναι η Άννα, η Αλίκη, η Δανάη, η Καλλιόπη, ο Νικητάκης, ο Νικόλας ο Μάρκος… Άνθρωποι καθημερινοί. Άλλοι πλούσιοι, άλλοι στην αναζήτηση της επιβίωσης κι άλλοι στον υπόκοσμο. Με λίγα λόγια έτσι ακριβώς όπως είναι η σύγχρονη κοινωνία. Η ιστορία τους είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. Οι ζωές τους γεμάτες από σωστά και λάθη. Κάποια από τα λάθη τους, καταλήγουν να είναι λάθη ζωής και, ξέρετε, η ζωή είναι σκληρή. Δεν συγχωρεί, μας περιμένει κάπου στη γωνία και δυστυχώς αργά ή γρήγορα πληρώνουμε το τίμημα.
Στις σελίδες του βιβλίου, άλλες φορές θα γελάσετε κι άλλες θα βρεθείτε να συμπάσχετε και να αγωνιάτε για την εξέλιξη της πορείας των ηρώων. Κυρίως όμως θα διακρίνετε τις σοβαρές επιπτώσεις της απόκρυψης της αλήθειας, όταν αυτή αφορά τους γονείς και τα παιδιά. Την οικογένεια! Έτσι ο τίτλος Χαμένες αγάπες δεν αφορά απλά την αγάπη από το σύντροφο στην σύντροφο ή του γονιού στο παιδί του, του φίλου στη φίλη, αλλά και τις προσδοκίες που αγαπήσαμε. Αυτές που ονειρευτήκαμε από παιδιά, αλλά στην πορεία χάθηκαν, τις χάσαμε; Θα το βρείτε τελειώνοντας το βιβλίο.
Δυο οικογένειες και μια γυναίκα μυστήριο αφορά η ιστορία μου. Του πλούσιου Νικητάκη, του βιοπαλαιστή Σχοινά και της ζωγράφου Δανάης Ιωάννου. Πρωταγωνιστές; Κυρίως τα παιδιά τους. Μυστικά, ψέματα, μισές αλήθειες θα τους εμπλέξουν σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν θα σας συνεπάρει απλώς, αλλά θα σας προβληματίσει. Είμαι βέβαιη πως προχωρώντας την ανάγνωση θα νιώσετε έντονα μέσα σας την αναζήτηση της δικαίωσης. Θα τη βρείτε; Χμ, όχι, δεν θα σας το πω, θα το ανακαλύψετε βήμα-βήμα φτάνοντας στην τελευταία σελίδα.
Οι Χαμένες αγάπες είναι μια ιστορία που την έγραψα περισσότερο με την καρδιά μου και, πιστέψτε με, δεν με κούρασε. Αντίθετα με λύτρωσε. Οι προβληματισμοί των ηρώων μου έγιναν και δικοί μου και τους χειρίστηκα σαν να ήμουν εγώ στη θέση τους. Φτάνοντας κάπου στο μέσον της συγγραφής πίστευα ότι η Αλίκη και η Άννα, ήταν φίλες μου. Μου έλεγαν τα προβλήματα τους κι εγώ από καρδιάς τους έδινα λύσεις, όπως κάνω με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Στα πολύ δύσκολα οι ήρωες μου καταλήγουν στη θάλασσα, έτσι ακριβώς όπως συμπεριφέρομαι κι εγώ. Εκεί, συντροφιά άλλοτε με τα θυμωμένα κύματα και άλλοτε στην απόλυτη ηρεμία του γαλάζιου, θα δείτε να γαληνεύουν οι ψυχές τους και να βρίσκουν λύσεις στα αδιέξοδα με πρώτη ματιά, της ζωής τους. Πιστέψτε με, όταν τέλειωσα μαζί τους άργησα να τους βγάλω από μέσα μου. Μου πήρε μισό χρόνο να αρχίσω να πλάθω μια καινούρια ιστορία και να αγαπήσω εξ' ίσου τους καινούριους μου ήρωες!
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν υπάρχει τύχη ή ατυχία κι όταν άκρη δεν βγάζουμε τα ρίχνουμε όλα στο "μοιρόγραπτο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο βιβλίο "Χαμένες αγάπες" λοιπόν,καθώς προχωράς βήμα βήμα αρχίζεις να νιώθεις πως η ανθρώπινη βούληση μπορεί να επέμβει και να αλλάξει τη ζωή μας.
Οι "ατυχείς" ήρωες περνούν ότι περνούν γιατί κάτι πρέπει να μάθουν, όσο για τους πιο ευνοημένους, η ζωή δεν τους χαρίστηκε έτσι απλόχερα, αλλά μέσα από μια διαδικασία μόχθου και πόνου έχτισαν αυτό που εμείς ονομάζουμε "τύχη."
Ένα καταπληκτικό βιβλίο που τελειώνοντας το, σου αφήνει την αίσθηση πως εν τέλει, η ζωή ζωγραφίζει τον πίνακα μας με τα χρώματα που εμείς διαλέξαμε.
Καλοτάξιδο να 'ναι Ιωάννα!!!
Διάβασα πως σύντομα βγαίνει και το επόμενο. Καλή επιτυχία και στα δυο και σε σένα υγεία και πολύ χαρά στη ζωή σου.
Απόψε ξημερώθηκα με το βιβλίο σας στα χέρια 10 παρά το πρωί το άφησα αφού διάβασα και τη λέξη ΤΕΛΟΣ. Με συνεπήρε με ρούφηξε, μου ήταν αδύνατο να να το αφήσω!!!. Είχα χρόνια πολλά να νιώσω έτσι με ένα βιβλίο!!! Πληθώρα εναλλαγή συναισθημάτων, αγωνία, άγχος, υπέφερα και με τις δύο ηρωίδες και με το Μανώλη, και με τους γονείς της Άννας με όλους ακόμα και με τη γραμματέα κάποια στιγμή, μέχρι και με τη Βέρα την υπηρέτρια, ζούσα το δράμα καθενός, η περιγραφή σας συγκλονιστική! με μετεφέρατε από τον ένα χαρακτήρα στον άλλο τόσο εύκολα, νιώθω σαν να ζουν μέσα μου, πενθώ το Μανώλη, μα ποιο πολύ λυπάμαι την Αλίκη που πόνεσε, που εξόντωσε, που κατασπάραξε τον ίδιο τον εαυτό της επειδή προδόθηκε από τον άνθρωπο που λάτρευε που είχε σαν πρότυπό της όλη της τη ζωή. Και έχασε τη γη κάτω απο τα πόδια της τίποτα πλέον δεν είχε αξία. Ηταν ζωντανή-νεκρή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Άννα από την άλλη τόσο πόνο χωρίς να φταίει και όμως δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας της, έμεινε η ίδια καλή στοργική, τρυφερή Άννα. Ήθελα να την αγκαλιάσω και να κλάψω στην αγκαλιά της να με παρηγορήσει αυτή όχι εγώ αυτήν, γιατί την ένιωθα ήταν ποιο δυνατή από εμένα.
Καταπληκτικό το βιβλίο, θα μπορούσα να γράφω πολύ ώρα για αυτό.
Μια ερώτηση όμως αυτός ο τίτλος του βιβλίου ήταν δική σας επιλογή; Μα νομίζω ότι δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το βιβλίο! Ποιες χαμένες αγάπες το βιβλίο μιλάει για λάθη, για λάθη που εισπράττουν αθώοι, για οργή, πόνο, θυμό, εκδίκηση, για έλλειψη ευθύνης, για την άρνηση να έρθεις κανείς αντιμέτωπος με την πραγματική διάσταση των γεγονότων, και πόσα θύματα και νεκρούς αφήνει κανείς πίσω του διαλέγοντας τον εύκολο δρόμο του πολέμου. Δεν νομίζω ότι ο τίτλος Χαμένες Αγάπες έχει σχέση με όλα αυτά που αναφέρει το βιβλίο και σε συνεπαίρνει ολοκληρωτικά!!!
Πραγματικά θα ήθελα να λάβω μια απάντησή σας σχετικά με την επιλογή του τίτλου του βιβλίου. Μου έχει προξενήσει περιέργεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!